Gerçek, gerçekliğin doğru ve eksiksiz temsilidir. Biz gerçekliği algılamıyoruz. Gerçek olan her şeyin yalnızca küçük bir kısmını algılarız - gerçekliğin bir temsilini.
Hakikat hayattaki iki büyük hatadan kaçınmamıza yardımcı olur: hakikati hata olarak reddetmek (1. Tip hata) ve hatayı hakikat olarak kabul etmek (2. Tip hata). Her iki hata türü de kendimiz ve çevremizdekiler için olumsuz sonuçlara yol açabilir. Bu hataları ne sıklıkta yaptığımızı ve gerçeği ne kadar yanlış algıladığımızı azaltarak yaşamlarımızın kalitesini ve süresini artırabiliriz.
Yaşamlarımızı güven yoluyla hizalarız. Algımızın yeterince doğru ve eksiksiz olduğuna, yaşamlarımızı buna göre hizalayabileceğimize ve olumsuz sonuçlara maruz kalmayacağımıza güveniriz.
Diğer tek seçeneğimiz bir rehbere güvenmektir - o zaman da onun algısının yeterince doğru ve eksiksiz olduğuna güveniriz. Ya kendi hakikat algımıza güveniriz ya da bir rehbere güveniriz. İsa bize tüm gerçeğe rehberlik etmesi için Gerçeğin Ruhu'nu göndermiştir. Gerçeğin Ruhu tüm gerçeği algılamada sınırsızdır: fiziksel - geçici ve ruhsal - ebedi. Tamamen güvenilir, sadık ve güvenilirdir. Tanrı'nın isteğini bilir ve özellikle bizim için Tanrı'nın isteğini bilir. Tanrı'nın bizim için nasıl bir yol çizdiğini, bir sonraki adımımızın ne olduğunu ve bu adımı ne zaman atacağımızı bilir.
Bizi gerçeğe yönlendirmesi için kime güveneceğimize karar vermeliyiz: kendimize mi yoksa Gerçeğin Ruhu'na mı?