Ο άνθρωπος πρέπει να είναι τόσο πολύς που να καθιστά όλες τις συνθήκες αδιάφορες. Κάθε αληθινός άνθρωπος είναι μια ολόκληρη αιτία.
Η Αυτοπεποίθηση, κείμενο του 1841, αποτελεί πιθανότατα την εμφατικότερη δήλωση γύρω απ' το θέμα που κυριαρχεί στην πλούσια δοκιμιογραφία του Αμερικανού υπερβατιστή φιλοσόφου Ραλφ Γουάλντο Έμερσον: την ανάγκη να απαλλαγεί κάθε άνθρωπος από τον κομφορμισμό και τη συμβατικότητα και να πορευτεί σύμφωνα με τα δικά του ένστικτα και τις δικές του ιδέες.
«Όταν έχεις ζωή μέσα σου, αυτό δεν γίνεται μ' έναν γνωστό ή συνηθισμένο τρόπο», γράφει. «Δεν θα διακρίνεις τις πατημασιές κανενός άλλου. Δεν θα δεις ανθρώπου πρόσωπο, δεν θ' ακούσεις κανένα όνομα. Ο δρόμος, η σκέψη, το καλό, θα είναι ολοκληρωτικά ανοίκειο και καινούργιο. Θα αποκλείει το προηγούμενο παράδειγμα και την εμπειρία. Οδεύεις από τον άνθρωπο και όχι προς αυτόν. Ο φόβος και η ελπίδα είναι εξίσου κατώτεροί του».